www.wat?

Een paar weken geleden heb ik het boek, ‘www.wat?’ verloot onder volgers van Digiminderen. Ik zelf merk dat ik dit een interessant boek vind. Het is dan wel geschreven voor kinderen, ik voel me nog vaak jong genoeg om dit ook te mogen lezen.

Een van de vragen die voorbij komen in het boek is de volgende:

• Werkt internet verslavend?

Soms wel. Van elke tien jongeren in Europa is er een bijna verslaafd en een op de honderd is echt verslaafd. Als je wilt weten of jij ook bij die groepen hoort, beantwoord dan de volgende vier vragen. (wel eerlijk zijn!)

1. Zet je de computer of je smartphone bijna nooit uit jezelf uit?
2. Zit je steeds langer op internet?
3. Wordt je onrustig of misschien zelfs boos als je niet op de computer mag?
4. Bracht je vroeger meer tijd met je vrienden, je huiswerk en op het sportveld dan nu?

Als je twee van deze vragen met ‘Ja’ beantwoordt, praat er dan over met je ouders en zoek met elkaar een oplossing

Toekomst

Ik zie helaas om mij heen dat niet perse het internet verslavend is, dan wel de dingen die we er op doen. Zo heeft bijna elke jongere en volwassene een mobiele smartphone. En hierop doen mensen tegenwoordig alles, het lezen van het nieuws, social media bekijken, mails beantwoorden en soms heel soms wordt er ook nog gebeld. De jongere generatie appt veel liever, dat gaat toch veel makkelijker.

Het effect van al die bolletjes, likes en aandacht, is dat we nog vaker en langer op de mobiel willen zitten. En soms kunnen we niet meer zonder. Mensen gaan steeds vaker terug naar huis, om de mobiel nog even op te halen. Want anders voelen ze zich zo naakt (empirisch onderzoek). Toen ik meerdere jongeren vroeg of ze een weekje offline zouden willen, gaven ze stoer aan dat ze dit prima konden. Alleen gingen ze dit niet doen, want dan misten ze alles wat hun vrienden deden.

Als ik dan lees dat de jongeren die het wel aandurven, het stiekem rg fijn vinden. Dat ze op een andere manier naar de wereld leren kijken. Maar dat ze zodra de week is afgelopen meteen de mobiel weer pakken en de eerste tijd niet meer zonder willen. Klinkt het mij toch wel langzaamaan als een verslaving in de oren.

Zo is ook het stijgende ongelukken, wat veroorzaakt wordt door het gebruik van een mobiel, voor mij een teken. Want we snappen allemaal dat je op de fiets of op de snelweg niet met je mobiel bezig moet zijn. Toch dringt dit pas tot ons door, als we tegen een ander opbotsen of dat we schuin op de snelweg staan.

En zelf gun ik niemand die ervaring en hoop ik dat we als mensheid hier over na gaan denken. Dat we leren omgaan met de mobiel, net zoals we hebben geleerd om met vuur om te gaan. Zal dit allemaal makkelijk gaan, zullen we ons soms nog moeten branden. Jazeker, zolang we maar blijven leren.