Ode aan het offline zijn

Van De corespondent.nl, door David van Reybrouck.

Vorige zomer wilde ik de Cambrian Way wandelen, een trektocht van drie weken door Wales. Maar een week na mijn vertrek stond ik alweer in Brussel-Zuid. Ik had er niks aan gevonden. Uitgeregend? Nee, er woedde juist een hittegolf in Wales. Eten niet te vreten? Ik had me op het ergste voorbereid en kon dus wel leven met diepgevroren erwtjes bij plus dertig. Landschap monotoon? Het mooiste moest nog komen, maar de Llanthony Abbey, meermaals geschilderd door Turner, was prachtig in het avondlicht. Wat dan wel?

Het was de eerste maal dat ik op reis ging met een smartphone.

Ik had het ding een halfjaar eerder gekocht en het leek me wel praktisch om onderweg B&Bs, bustijden of buienradars te kunnen checken. Bovendien moest ik dan geen fototoestel meenemen: dat scheelde toch algauw weer driehonderd gram.

Nou, niet dus. Ik werd er niet lichter van, maar zwaarder. Lag ik ’s avonds in mijn tent, ging ik lezen wat mijn vrienden allemaal op Facebook hadden gedeeld. In plaats van het aloude en door mij diepbeminde bestuderen der stafkaarten, gaf ik mij over aan uitvoerig chatten met halve bekenden waarin ik weer uitblonk in geweldige oneliners en hilarische commentaren, want met mij kan je lachen, zeg. Tsjongejonge.

Lees het gehele verhaal op decorrespondent.nl

Over de schrijver
Reactie plaatsen